Κάλεσμα για ημέρες δράσης και συζήτησης στο Βερολίνο 30.10 – 01.11.2020
Πορεία στο Βερολίνο 31.10
UNITED WE FIGHT!
Σύνδεση των αγώνων στις μητροπόλεις – Υπεράσπιση των αυτόνομων χώρων
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια παγκόσμια αναζοπύρωση αντιδραστικών πολιτικών. Κράτος και κεφάλαιο, βρισκόμενα σε μια συνεχής διαδικασία εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης και διεύρυνσης της καταστολής, χρησιμοποίησαν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η οποία ξεκίνησε μια δεκαετία πριν, ως ευκαιρία για περαιτέρω αναδιάρθωση των σχέσεων εξουσίας προς όφελός τους. Η πολιτική τους απάντηση πραγματοποιήται με μια στροφή προς τα δεξιά, μέσω νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών, συνοδευόμενες από εθνικιστικές αφηγήσεις και κατασταλτικές πολιτικές ενάντια σε αντιστεκόμενα και προοδευτικά κινήματα. Το νέο πρόσωπο της απολυταρχίας εξαπολύει γενικευμένη επίθεση σε όσες/όσους θεωρεί μη αναγκαίους ή όσες/όσους επιλέγουν να αντισταθούν και να συλλογικοποιηθούν ενάντια στην καταστροφή των ζωών τους. Την τρέχουσα περίοδο, τα κράτη παγκοσμίως, χρησιμοποιώντας τα μέτρα κατά του Covid-19 επέκτηναν την καταστολή, την αστυνόμευση και την επιτήρηση. Την ίδια ώρα, η αποτυχία των νεοφιλελέυθερων συστημάτων υγείας οδήγησε σε μαζικούς θανάτους και αύξησε την ανισότητα λόγω της άνισης προσβασιμότητας στα εκάστοτε συτήματα υγείας.
Στη νέα αυτή πραγματικότητα, άνθρωποι από όλον τον κόσμο απάντησαν με μαζική αντίσταση στον δρόμο. Κινήματα με διαφορετικές αφετηρίες εξεγέρθηκαν, όπως για παράδειγμα στην Αργεντινή, τη Βολιβία, τη Χιλή και προσφάτως στη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Κοινό παρονομαστή όλων αυτών των κινημάτων αποτελεί η απόσταση τους από θεσμικές και συστημικές πολιτικές καθώς και η επιλογή της αυτο-οργάνωσης και της οριζοντιότητας στον αγώνα ενάντια στην εξουσία.
Ο αγώνας του κινήματος στη Γερμανία ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση λαμβάνει χώρα στην καρδιά του κτήνους. Από τη στιγμή που το κίνημα έφτασε στην κορύφωση της δράσης του ενάντια στη G20 στο Αμβούργο το 2017, το γερμανικό κράτος εντατικοποίησε και διεύρυνε το κατασταλτικό του οπλοστάσιο με στόχο την καταστολή και την απομόνωση του κινήματος, και εξαπέλυσε ουσιαστικά το μεγαλύτερο δημόσιο ανθρωποκυνηγητό μετά τις δεκαετίες του ‘60-’70, διευρύνοντας αστυνομικά μέτρα όπως οι προοληπτικές συλλήψεις, οι εξωδικαστικές παρακολουθήσεις, οι αυξυμένες ποινές για “εγκλήματα” κατά της αστυνομίας και η απαγόρευση του γνωστού γερμανικού indymedia “linksunten”.
Στην πόλη του Βερολίνου, το κίνημα βρισκεται, τα τελευταία χρόνια, κάτω από συνεχόμενη επίθεση διαμέσου εκκενώσεων των δομών του, με την κυριλοποίηση να επικεντρώνεται ενάντια σε περιθωριοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας: αυξήσεις των ενοικίων που κάνουν τη ζωή στην πόλη αφόρητη, πάνω από 5000 εξώσεις ετησίως, αυξανόμενη αστυνομοκρατία στους δημάσιους χώρους και μια γενική αλλαγή της κοινωνικής γεωγραφίας της πόλης. Από τη μία η κατάσταση αυτή καταστρέφει ή εκτοπίζει χώρους όπου το κίνημα χρησιμοποιεί για την δική του υποστήριξη. Η σκληρή αστυνομοκρατία και η κρατική καταστολή, καθιστούν τον τρόπο ζωής που ξεφεύγει από τις νόρμες και την πολιτική παρουσία ουσιαστικά αδύνατή στους δημόσιους χώρους. Από την άλλη, δίνεται συνεχόμενα χώρος στο κεφάλαιο για επενδύσεις και αύξηση των κερδών του μέσα από τα real-estate, την ιδιωτικοποίηση μέσω περιφράξεων και τοίχων, την επιτήρηση μέσω καμερών, την ανάπτυξη έξυπνων πόλεων (smart city) και τις πολλαπλές συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Ο αγώνας των αυτοοργανωμένων δομών στο Βερολινό εχει εδραιωθεί και αναπτυχθεί πάνω σε αυτό το σκηνικό. Η εκκένωση του συνεργατικού bar Syndikat τον προηγούμενο Αύγουστο και η ευρεία κινητοποίηση του κινήματος γύρω από αυτήν, αποτελεί την αρχή του επερχόμενου αγώνα υπέρ των δομών μας. Το αναρχο-queer-φεμινιστικό house project Liebig34, το αυτόνομο κέντρο νέων Potse και το συνεργατικό bar Meuterei απειλούνται και αυτά από επικείμενες εκκενώσεις. Στο house project Rigaer94 πραγματοποιήθηκε εισβολή μπάτσων τον Ιούλιο, οπού σε μια προσπάθεια χρησιμοποίησης της, πραγματοποιήθηκαν αρκετές προσπάθειες εκκενώσεων κατειλλημένων διαμερισμάτων, ανεπιτυχώς βέβαια, μιας και οι κάτοικοι κατάφεραν είτε να κρατήσουν τον χώρο ή να τον πάρουν πίσω. Η συγκεκριμένη περίοδος των εκκενώσεων ίσως αποτελέσει και την μεγαλύτερη επίθεση σε αυτόνομες δομές στο Βερολίνο από την δεκαετία του ‘90.
Aυτοί οι συλλογικοί χώροι επέλεξαν να παραμείνουν και να αγωνιστούν με διάφορους τρόπους. Ο αγώνας τους έχει συγκεντρώσει και συσπειρώσει το κίνημα πανγερμανικά ως ένας αγώνας του οποίου όλοι είμαστε κομμάτι: ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία και τον εκτοπισμό ανθρώπων από τα σπίτια τους, ενάντια στην κυριλοποίηση των γειτονιών μας, ενάντια στο πατριαρχικό και ρατσιστικό σύστημα που περιθωριοποιεί, φιμώνει και καταπιέζει τις φωνές των εκμεταλλευόμενων και αυτών που κρίνει αναλώσιμους.
Απέναντι σε αυτό το σύστημα τα projects προτάσσουν την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, την ανυπακοή, την αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, τη σύγκρουση με το κράτος και την άμεση επίθεση στους καταπιεστικούς κοινωνικούς μηχανισμούς της ετεροπατριαρχίας, του εθνικισμού και του κοινωνικού εγωισμού.
Διανύουμε μία κρίσιμη περίοδο, τόσο για την κοινωνία όσο και για τα ριζοσπαστικά κινήματα παγκοσμίως.
Κάτω από το δόγμα του “Νόμου και της Τάξης”, κράτος και κεφάλαιο εντείνουν την επίθεση τους στον κοινωνικό ιστό σε μια προσπάθεια περαιτέρω κυριάρχησης σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας, καταστολής οποιουδήποτε συλλογικού οράματος και διεκδίκησης οποιασδήποτε προοπτικής αντίστασης και αγώνα.
Οι καπιταλιστικοί κυρίαρχοι στην Ευρώπη, μέσω των εκκενώσεων και των αστυνομικών επιχειρήσεων, επιχειρούν να ξεφορτωθούν μια και καλή της αντιστεκόμενες γειτονιές στις σύγχρονες μητροπόλεις. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Από την Ιταλία και την εκκένωση της κατάληψης Asilo στο Τορίνο τον Φερβρουάριο του 2019 μέχρι την Ελλάδα, το τελεσίγραφο, την εκκένωση πολλών καταλήψεων, και την αστυνομοκρατία στην γειτονιά των Εξαρχείων, η συνεχής επίθεση στο οποιοδήποτε κίνημα επίλέγει να αντισταθεί, εντατικοποιείται συνεχώς.
Αναγνωρίζοντας το Βερολίνο ως την πρωτεύουσα ενός από τα πιο κυρίαρχα κράτη παγκοσμίως, στοχεύουμε να εντείνουμε τον κοινωνικό αγώνα στην καρδιά του κτήνους. Δίνοντας μια ισχυρή απάντηση και δημιουργώντας κινηματικές προοπτικές σε ένα από τα πιο ανυπόφορα κράτη του κόσμου, το οποίο αποτελεί πρότυπο για πολλά άλλα και το οποίο μέσα από τη γραφειοκρατία και τους καλοκουρδισμένους κρατικούς μηχανισμούς του εισχωρεί σε όλες τις πτυχές των ζωών μας, καταπνίγοντας οποιονδήποτε αυτοοργανωμένο και αντιθεσμικό αγώνα, θα αφήσει παρακαταθήκη όχι μόνο στο τοπικό κίνημα αλλά και σε οποιονδήποτε αντιστεκόμενο πυρήνα παγκοσμίως.
Στις 9.10, κατα τη διάρκεια μιας τριήμερης πολιορκείας στο βόρεια τμήμα του Φριντριχσάιν με 1500 μπάτσους, το κράτος κατάφερε να εκκενώσει τη Liebig34. Η εκκένωση δεν έλαβε χωρα χωρίς αντίσταση: πορείες, συγκεντρώσεις, καταλήψεις και πολλαπλές δράσεις αλληλλεγύης συνέβησαν πριν, κατα τη διάρκεια και μετά την εκκένωση. Και αυτή ήταν μονο η αρχή.
Για αυτόν τον σκοπό χρειαζόμαστε όλες τις δυνατές δυνάμεις και καλούμε για υποστήριξη για την υπεράσπιση των projects μας. Η αλληλεγγύη χωρίς σύνορα είναι ένα από τα δυνατότερα όπλα μας. Χρησιμοποιώντας αυτή την ευκαιρία αναδυκνείουμε την αναρχική προοπτική και πάμε τις συζητήσεις γύρω από τις ιδέες μας, τις πράξεις και τις στρατηγικές μας ένα βήμα μπροστά.
Οι ημέρες πριν από την πορεία στις 31.10 θα μας δώσουν τη δυνατότητα για συνελεύσεις, ανταλαγγή απόψεων, συζητήσεις και δράσεις πάνω στους κοινούς μας στόχους και στρατηγικές διεκδικώντας χώρο για συλλογική υπεράσπιση.Αντιλαμβανόμενες/οι αυτή την πορεία σαν μια ευκαιρία να δημιουργήσουμε ρήγμα στα πλάνα τους και να χτίσουμε στιγμές συλλογικής συγκρουσιακής και δυναμικής έκφρασης, εγκαταλείποντας τον αμυντικό μας ρόλο και ανταυτού κατακτώντας τον δρόμο μέσω ενός ενεργού και επιθετικού κινήματος.Έτσι ελπίζουμε να μετατρέψουμε αυτές τις μέρες σε μια συνεχή συζήτηση και όχι σε ένα ακόμα αποκομένο event χωρίς συνέχεια.
Για όλους τους παραπάνω λόγους καλούμε τον κόσμο του αγώνα στον δρόμο καταστρέφοντας τα πλάνα κράτους και κεφαλαίου. Παρόλο που οι αγώνες μας σε διαφορετικά μέρη του κόσμου αποκτούν διαφορετικά χαρακτηριστικά και έχουν διαφορετικά περιεχόμενα, η αλληλεγγύη χωρίς σύνορα και η συνάντηση των αγώνων μας έχει υπάρξει ρεαλιστική στο παρελθόν και είναι αναγκαία για το μέλλον. Ας επιλέξουμε την σύγκρουση και την αντίσταση, αναζητώντας συλλογικές στιγμές πέρα από σύνορα; ας καταστρέψουμε τα σχέδιά τους.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Terra Incognita (“https://terraincognita.squat.gr/2020/08/21/political-statement-of-the-squat-terra-incognita-international-call-for-solidarity-en-fr-it-es/“>) για τη δημιουργία ενός Οκτώβρη αφιερωμένου στην αλληλεγγύη, την υπεράσπιση και υποστήριξη οποιοδήποτε κατηλλειμένου μέρους βρίσκεται υπό καταστολή.
Ας ενώσουμε την οργή μας
Βερολίνο 30.10-1.11.2020
Πορεία 31.10.2020
